Jałowiec – rodzaj roślin iglastych należący do rodziny cyprysowatych. Liczy kilkadziesiąt gatunków, z których w Polsce w warunkach naturalnych występują tylko dwa. Należy obok sosen do najbardziej rozpowszechnionych przedstawicieli iglastych na Ziemi.
Gatunki dziko rosnące w Polsce to:
• jałowiec pospolity
• jałowiec sabiński
Nas interesuje jałowiec pospolity, który jest wiecznie zielonym krzewem występującym nieomal we wszystkich krajach półkuli północnej. Początkowo odgrywał istotną rolę w kulturze ludzkiej, także jako roślina magiczna i ceniono go przede wszystkim za właściwości lecznicze, z czasem zaczęto jego szyszkojagody wykorzystywać do przyprawiania potraw. Dojrzałe szyszkojagody jałowca mają aromatyczny, leśny, balsamiczny zapach oraz słodkawo-żywiczny smak. Suszone owoce jałowca dodaje się do kiszonek i marynat; świetnie harmonizują z dziczyzną, pasztetami oraz kapustą. Powszechnie jałowiec wykorzystywany jest do produkcji wędlin. Nadaje charakterystyczny aromat, ginowi, jałowcówce i likierom. Wspaniale komponuje się z mięsami, którym nadaje specyficzny zapach, szczególnie potrawom z grilla i to dodany zarówno do węgla, jak i bezpośrednio do mięsa.
Gatunki dziko rosnące w Polsce to:
• jałowiec pospolity
• jałowiec sabiński
Nas interesuje jałowiec pospolity, który jest wiecznie zielonym krzewem występującym nieomal we wszystkich krajach półkuli północnej. Początkowo odgrywał istotną rolę w kulturze ludzkiej, także jako roślina magiczna i ceniono go przede wszystkim za właściwości lecznicze, z czasem zaczęto jego szyszkojagody wykorzystywać do przyprawiania potraw. Dojrzałe szyszkojagody jałowca mają aromatyczny, leśny, balsamiczny zapach oraz słodkawo-żywiczny smak. Suszone owoce jałowca dodaje się do kiszonek i marynat; świetnie harmonizują z dziczyzną, pasztetami oraz kapustą. Powszechnie jałowiec wykorzystywany jest do produkcji wędlin. Nadaje charakterystyczny aromat, ginowi, jałowcówce i likierom. Wspaniale komponuje się z mięsami, którym nadaje specyficzny zapach, szczególnie potrawom z grilla i to dodany zarówno do węgla, jak i bezpośrednio do mięsa.
Zbiór i przechowywanie
Szyszkojagody zbiera się w okresie zimowym, po przymrozkach jesiennych, od października do marca. Po mrozach dojrzałe szyszkojagody łatwo opadają z pędów. Podczas zbioru, zaleca się rozłożyć płachtę pod krzew i potrząsnąć nad nią gałęzią. Należy robić to z wyczuciem, aby nie opadały szyszkojagody niedojrzałe i igliwie. Zebrane "jagody" po oczyszczeniu należy suszyć w temperaturze pokojowej nieprzekraczającej 35 °C, gdyż w wyższej temperaturze ulatnia się olejek eteryczny. Przygotowany do przetwarzania lub przechowywania surowiec powinien mieć barwę jednolitą, fioletowo-brunatną, z nalotem dającym się ścierać, charakterystyczny aromat i smak. Dojrzałe szyszkojagody nie mogą być zanieczyszczone niedojrzałymi oraz igliwiem. Wysuszone można przechowywać w suchym pomieszczeniu lub w szczelnych naczyniach. Niedostatecznie wyschnięte lub świeże szyszkojagody fermentują i pleśnieją.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz